Нáдзiцца ноч у вакýдны затýлак
У юрнай асоцы шукае прытулак
Вабiць амяга абнíмам маркоту
I зíкры датклíва скумацяць самоту
Слушна злуюцца ў бажáнай сласноце
Зґаршэньня ня знойдзеш у той адзiноце
Хáлепа сыдзе, хлусьня застанецца
Блазнота – хаўрусьнiк, калi ён прачнецца
Прымрак прынáдзен, калi ён патрэбны
Нiкога няма, бо ўсе словы ганебны
Тоскна i млосна, няма з кiм сварыцца
Абноч ноч жадае табою змусьцiца
|
|
